4 jaar nuchterheid: Een prachtig wonder!

Vandaag is een heel bijzondere dag. Ik mag namelijk vieren dat ik 4 jaar clean en nuchter ben. Ik mag vieren dat ik een heel mooi leven heb gekregen. Dit mooie leven is precies 4 jaar geleden begonnen en daarom is dit een feestdag. Een dag die ik intenser vier en beleef dan mijn geboortedag. Een dag waarop ik extra stil mag staan met wat ik allemaal heb. Een dag die ik vier met familie, vrienden en fellows. Een dag waarop het verleden en heden elkaar ontmoeten. Een dag om naar uit te kijken en om van te genieten.

Een dag waarop het contrast weer even heel erg zichtbaar wordt. Laat me je daarom nog weer even meenemen naar hoe mijn leven er in november 2017 uit zag:

Mijn familie was boos en teleurgesteld, ik had een schuld van € 50.000,- verdeeld over een 10-tal schuldeisers, het was een wonder dat ik mijn werk en mijn huis nog had. Ik kon geen verbinding meer maken met mezelf, met mijn omgeving, dan wel met een hogere macht. De enige verbinding die ik nog kon maken was met mijn dealer, de alcohol en cocaïne. Met andere woorden ik was als individu failliet en ten dode opgeschreven.

Ik ben daarom blij en dankbaar dat ik op 27 november 2017 mijn dieptepunt had bereikt en dat ik op die dag ‘the gift of desperation’ heb ik gekregen. Vanaf dat rock bottom moment heb ik mij volledig overgegeven aan wat mijn herstelcoach en mijn sponsor mij suggereerden.

Ik mocht vanaf die diepe donkere plek, met hun hulp, mijn weg naar boven weer inslaan. De weg naar het licht. De weg van verandering. Wat ben ik blij dat ik herstel heb beetgepakt en niet meer heb losgelaten.

Ik heb geen schulden meer en heb ook geen angst meer voor financiële onzekerheid. Ik heb mezelf leren kennen en ben weer van mezelf gaan houden. Ik ben weer te vertrouwen. Ik hoef mezelf niet meer beter voor te doen. Ik schaam me niet meer voor de dingen die ik het in verleden allemaal heb gedaan en sta iedere dag met vreugde op en kan alleen maar zeggen dat het leven in herstel er alleen maar leuker en mooier op wordt. Ieder jaar weer.

Het wil niet zeggen dat het leven mij soms geen narigheid voor de voeten gooit, integendeel zelfs. Maar door mijn herstel heb ik er een oplossing voor gevonden om hier op een gezonde manier mee om te gaan. Ik heb alleen maar fijne en lieve mensen in mijn omgeving op wie ik kan terugvallen. Ik heb mijzelf mogen ontwikkelen tot een volwassen man, die verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven. Ik ben weer een goede zoon, een fijne broer en een vriend waarop je kunt bouwen. En dat…. En dat is een prachtig wonder!

Hieronder beschrijft Ruben hoe hij mij heeft leren kennen en hoe ik erbij zat in die tijd:

In december 2017, vlak voor kerst nam ik deel aan een meeting van mijn favoriete zelfhulpgroep in Zwolle. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik een gebroken, wanhopig en zeer ge-emotioneerde jongeman zijn verhaal hoorde doen in de meeting. Hij vertelde dat hij zich totaal niet welkom had gevoeld tijdens kerst bij zijn vader. Het raakte hem enorm dat 9 van de tien familie leden totaal niet op hem zaten te wachten tijdens de feestelijke dag van liefde en verbinding.

Het was hem pijnlijk duidelijk geworden dat bijna de hele familie walgde van zijn aanwezigheid. Hij had het verbruit en besloot snel met de staart tussen de benen deze pijnlijke realiteit te ontvluchten. Dit was de erfenis van zijn tijd als verslaafde waarmee hij met zijn leugenachtige gedrag gigantische schades had aangericht bij zijn geliefden. Hij was verantwoordelijk voor grote onderlinge spanningen en onrust binnen het gezin. Met tranen in zijn ogen en oprechte wanhoop in zijn stem vertelde hij dat hij niet wist of het ooit nog goed zou komen. Hij was bang dat hij nooit meer het vertrouwen van zijn geliefden terug zou kunnen winnen.

Hij voelde zich verstoten, eenzaam en alleen. Hij was zo diep gezonken, dat alleen zijn moeder en zijn zus nog iets met hem te maken wilde hebben. Dit bood hem troost maar het was voor hem duidelijk dat zijn verslaving en de vernietigende gevolgen ervan niet zo maar even kon worden ‘’vergeten en vergeven’’. Er was een lange, harde weg af te leggen om weer in het gevlei te komen bij zijn familie.

Zijn pijn en verdriet maakte een diepe indruk op me. Hij vertelde dat hij nog nooit had geleerd om zijn gevoelens te uiten, omdat hij zich altijd moest voordoen als een stoere vent. En stoere kerels tonen geen emoties en huilen al helemaal niet. Inmiddels was deze stoere vent gebroken. Verslaving had zijn eigenwaarde compleet vernietigd en een spoor van vernieling achtergelaten.

Dit alles speelde zich een kleine 4 jaar geleden af. Ikzelf woonde in die tijd in Nieuw-Zeeland en was even terug in Nederland om samen met mijn geliefden de feestdagen te vieren toen ik deze pijnlijke maar goud eerlijke share te horen kreeg. Het was niet de eerste keer dat ik zo’n dramatisch verhaal had gehoord in de meetings rond de feestdagen en dat ik allemaal goede voornemens hoorde over hoe diegene zijn/haar leven zou beteren. Meestal met weinig tot geen langdurig succes, omdat herstel van verslaving alleen mogelijk is voor mensen die het echt willen! Die het van hun kruin tot de laatste cel van hun lichaam willen en die bereid zijn tot het uiterste te gaan in het aanpakken van zichzelf.

Een winnaar word alleen maar geboren door strijd, inzet, passie, nederigheid en jezelf te laten omringen met andere winnaars in dit spel om leven of dood. Jarenlang had deze man, genaamd Martijn zichzelf vergiftigd totdat hij compleet dood van binnen was en zelfs de liefde van zijn familie voor hem was afgestorven. Dankzij een verwoede laatste poging om zichzelf te redden kwam er weer een hartslag terug in zijn lichaam.

De hel die hij had gecreëerd deed hem pijn en verdriet. Om deze pijn en het verdriet te veranderen zag ik hem voor het eerst in zijn leven naar binnen gaan in. Hij had geaccepteerd dat hij niet alleen kon herstellen van zijn toestand. Als een bezetene reed hij stad en land af om meetings te bezoeken waar hij winnaars om zich heen verzamelde. Hij zette zijn ego aan de kant en begon de levenslessen van zijn nieuwe gidsen naar een gelukkig leven aan te horen, uit te voeren en toe te passen in situaties waar hij vroeger vanuit angst en ego heel anders had gereageerd.

De resultaten waren verbluffend. Door zijn successen straalt hij van binnenuit. Er hangt een permanente positieve gloed om deze man heen. Waar er vroeger donkere wolken hingen straalt de zon nu in overvloed. Ik heb zelden iemand gezien met zoveel passie voor herstel en zulke sterke wilskracht om zijn leven te transformeren. Vandaag ben ik trots dat ik samen met Martijn mag werken, strijden, helpen, zorgen & genieten van een realiteit die onze stoutste dromen overtreft.