Martijn Wassink
Het is 1988. Ik word geboren in Wanneperveen, een klein dorp onder de rook van Meppel. Opgegroeid in een liefdevol gezin met een jonger zusje en broertje. Ik heb in mijn basisschool tijd een erg fijne jeugd gehad. Ik was als kind al wel erg mateloos. De dingen die ik lekker of leuk vond, kon ik maar moeilijk mee stoppen en ik was altijd de grenzen aan het opzoeken en verleggen.
Toen ik naar de middelbare school in Meppel ging kwam er bij mij veel onzekerheid naar boven, waar ik heel moeilijk mee om kon gaan. Ik kon op deze nieuwe school met allemaal nieuwe mensen moeilijk mijn plek vinden en tot overmaat van ramp gingen mijn ouders in dat jaar scheiden. Ik kon met niemand over mijn (schaamte) gevoelens, emoties en gedachtes praten en dit zorgde voor een enorme muur die ik had opgebouwd.
Vanaf mijn 13e kwam ik voor het eerst in aanraking met alcohol en vanaf het 1e moment was dat voor mij liefde op het eerste gezicht. Het voelde als thuiskomen. Ik kreeg door de alcohol mijn zelfvertrouwen terug en ik kon over mijn gevoelens en emoties praten, tenminste, dat dacht ik destijds.
Vanaf dat 1e moment dronk ik ieder weekend en dit zorgde ervoor dat ik de hele week toeleefde naar het moment dat ik weer kon drinken. Ook dronk ik altijd om dronken te worden. Ik kon niet stoppen, als ik eenmaal begon.
Op mijn 15e rookte ik mijn eerste blowtje en ook deze 1e keer was zo fantastisch, dat ik al snel ieder weekend en later iedere dag aan het blowen was. Â
Mijn schoolprestaties hadden hier uiteraard erg onder te lijden en ook de sfeer thuis werd grimmig.
Rond mijn 18e zag ik wel in, dat ik niet op deze manier door kon gaan en ik stopte met blowen.
Ik dronk in deze tijd nog wel 3 á 4 dagen in de week, maar omdat dit in ons land maatschappelijk geaccepteerd is, werd ik hier door niemand op aangesproken.
Al snel volgde mijn eerste lijntje cocaïne na een avondje stappen. Het gevoel van dit lijntje in combinatie met de alcohol gaf mij een gevoel wat ik nog nooit met andere middelen had gevoeld. Al snel kon ik niet meer drinken zonder zucht naar cocaïne te krijgen en gingen deze 2 hand in hand.
In de daarop volgende jaren is mijn gebruik enorm uit de hand gelopen. Ik ontmoette de mensen die dezelfde hobby als mij hadden, namelijk drugs gebruiken! Het liefst zo lang en zo veel mogelijk!
Op mijn 22e zag ik in dat het zo langer niet door kon gaan! Ik ben in het bedrijf bij mijn vader gaan werken en vond het werken in de uitvaartzorg fantastisch! Ik kon echt iets voor mensen betekenen en dat gaf mij erg veel voldoening. Ik kon mijn gebruik beperken tot het weekend voor een aantal jaren.
De verslaving kwam terug en harder dan ooit te voren! Het zorgde er uiteindelijk voor dat ik niet meer kon werken, ik hield mijn familie en vrienden op afstand, ik had een schuld van €50.000,-. Ik begon zelfs geld te stelen van mijn dierbaren. De ziekte verslaving had mij in zijn greep en heerste als een dictator over mijn leven. Ik was op, ik kon niet meer. Ik heb toen voor het eerst in mijn leven toegegeven dat ik verslaafd ben en om hulp gevraagd. In het verleden heb ik ook hulp van instanties gehad, maar dit deed ik niet voor mijzelf, maar voor mijn familie. Deze keer was het anders, ik deed het voor mij!
Ik kan nu zeggen, dat ik vanaf dat moment, 27 november 2017, clean en nuchter ben van alle soorten drugs en alcohol en dat mijn leven nog nooit zo mooi is geweest als dat het nu is. Ik ben schuldenvrij, ik ben dankbaar, tevreden en enorm gelukkig met alle mooie en fijne mensen om mij heen. Ik hoef me niet meer te schamen voor mijn verleden en kan alleen maar met heel veel vertrouwen en geluk de toekomst tegemoet zien. En met mijn eigen ervaringen wil ik anderen nu gaan helpen. Het is mij gelukt om mijn verslavingen onder controle te krijgen en om mijn leven weer op te bouwen. Dit gun
ik iedereen en help hier graag bij.
Martijn
martijn@herstelbroeders.nl
Mail ons
Wij nemen zo spoedig mogelijk contact met je op.
Bel ons
Wij zijn direct bereikbaar.
App ons
Wij zijn 24/7 bereikbaar, ook voor noodgevallen.
Â