Op mijn achttiende begon ik te drinken, niet vanwege de smaak, maar omdat het me verdoofde en zelfverzekerd maakte. Kort daarna nam ik ook mijn eerste lijntje cocaïne. Toen ik dit tot mij nam kan ik wel zeggen dat ik verliefd werd op dat middel. Ik ervaarde een rust en kalmte in mijn hoofd en voelde me heel zelfverzekerd , ik kon voor mij gevoel heel sociaal omgaan met iedereen. Ik weet nog dat ik in die tijd ook het geluk altijd buitenshuis probeerde te ervaren, omdat ik simpelweg het thuis niet naar me zin had en veel situaties niet fijn vond wat er zich toen afspeelde. Ik trok voor een paar jaar bij een vriendin van mij in huis, en vanuit daar ben ik gaan nadenken wat ik nou echt wilde.

Op mijn twintigste besloot ik met een vriendin naar Spanje te gaan voor een zomerbaantje. Ik bleef uiteindelijk alleen in Torremolinos wonen, waar ik werkte in een feestcafé en mijn gebruik van alcohol en cocaïne toenam. Ik voelde me zelfverzekerd en minder mensenschuw door de combinatie van alcohol en cocaïne. In 2013 scheidden mijn ouders en kwam mijn moeder bij mij in Spanje wonen. Samen leefden we een losbandig leven, tot ze een nieuwe liefde vond en gelukkig werd. Ik vond het heel fijn te zien dat mijn moeder gelukkig werd, omdat ik mijn moeder nooit echt gelukkig gezien heb in mijn leven. Voor mij had ik het gevoel dat mijn missie geslaagd was! Mijn moeder is gelukkig en hoef me niet meer om haar te bekommeren. Jammer genoeg heeft dit maar voor korte duur mogen zijn.

3 jaar daarna kreeg mijn moeder te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Mijn moeder was al naar Nederland gegaan voor onderzoeken.  Ik keerde terug naar Nederland om bij haar te zijn, en zes weken later overleed ze. Na haar dood ging ik terug naar Spanje,  hier wist ik niet mee om te gaan.Ik kwam terug in mijn leven in Spanje en daar kon ik er met niemand over praten en zelf liet ik het ook niet toe, omdat ik niet wist wat ik hierover moest delen. Mijn gebruik van alcohol en drugs liep uit de hand. En eigenlijk interesseerde mij het hele leven niet meer. Ik stootte gezonde vrienden en familie af en leefde in een duisternis van negatieve gedachten.

Mijn gezondheid werd steeds minder, ik voelde me heel slecht met  gevolg dat er een  ziekenhuisopname plaatvond. Ik besefte ik dat ik hulp nodig had. Ik had een blaasontsteking die leidde tot bloedvergiftiging, en ik werd voor de dood weggehaald. Ik heb daar een week gelegen, en goed kunnen nadenken hoe verder. Ik had met mezelf afgezworen dat ik nooit meer zou drinken of coke gebruiken, Na mijn ontslag uit het ziekenhuis ging ik al snel weer de fout in. Ik was aan het werk en zonder met mijzelf in onderhandeling te gaan was ik aan het einde van de avond dronken en onder invloed van coke.